My rating: 5 of 5 stars
Tanımlayıcı nitelikleri ile farkındalık oluşturan bir kitap.
İlk tanımı zenginlik, elde var olan bir değerin çokluğunu gösteriyor. Para ise takasın kolay hale gelmesini sağlayan bir değer olarak karşımıza çıkıyor.
İnsan tutkusu olan şeylere değer veriyor ve istediği şeylere ölçtüğü değer ile tüketmeye başlıyor. Bir şey üretmek, ürün oluşturmak, bir zenginlik ortaya çıkartıyor. Üretim endüstirisi bir şey üretmek ve şekil vermek temelli kuruluyor.
Bir başka tanım ise ticaret; en temel hali ile az değerli ürünü çok değerli olduğu bir yerde satmak. Ancak bunun için ortaya bir ürün çıkartmak gerekli.
Sermaye; biriktirilmiş değerdir. Taşınabilir veya taşınamaz olabilir. Üretimsiz tüketim yoluyla zenginleşir.
Tüketim ise üretilmiş bir ürünün tahrip edilmesidir, üretimden fazla olamaz. Aradaki bu döngü değeri belirler. Tüketimin artması, üretimin azalması ürünün değeri ortaya çıkartır.
Bazı şeyler yeniden üretime dayalı tüketimdir. Bu durum tüketilen şeyin değerini arttırır. Bir üründen yeni bir ürün ortaya çıkartmayı sağlar.
Toprak bir araçtır, sermaye değildir. Artışı olmaz. Ancak üzerinde ortaya çıkan mülkiyet, sermaye olur. Bu sayede değeri artar.
Fayda; bir ürünün temel niteliği olabilir. Bu ürüne duyulan rağbeti belirler. Üretim maliyeti bu sayede karşılanır ise ürün döngüye girer. Ancak ortaya çıkan felaketler ürünün fiyatını düşürür.
Harcama zenginliği azaltmaz, tüketim zenginliği azaltır.
İnsanın bilgi birikimi ve yetenekleri devredilemez değerleridir. Mülkiyet haline getirilemezler.
Nominal fiyat; para veye ücretin ortaya çıkarttığı ürünün değeridir. Amortisman kaynağıdır.
Gerçek fiyat; bir ürünün paradan bağımsız değeridir, örneğin "bir vazo alabilmek için 2 ekmek vermek", vazonun veya ekmeğin fiyatı değişebilir ama birbiri arasındaki ilişki değişmez. Para miktarı nominal değeri değiştirsede, gerçek fiyatı değiştiremez.
Eskiden iyi yönetilen bankalar karşılığı olmayan banknot üretmezlerdi. Günümüzde düzen farklı boyutlar kazanmıştır. Kağıt para, sözleşmedir, karlışığı yoktur, alışveriş için yeterli karşılık olmayınca kullanılır, takasın yerini almıştır.
Devlet'in denetimi özgürlükler ve tüketicinin zarara uğramaması içindir. Tekelleşmelerden ve işçinin hakkının korunmasını sağlamak amaçlanır.
