Kahveye iki farklı tarzda yaklaşmak istiyorum. İlki bitter bir şekilde yetiştiği toprağın tadını alması ve bunun damakta bıraktığı o his. Tabi bunun için orta derecede kavrulmuş çekirdekleri demleme yöntemi için uygun şekilde öğütmek sonra onu içindeki aromayı bırakacağı süre boyunca su ile muamele etmek gerekir. Kısa bir tarif ile bakacak olsak, 300 cc'lik bir bardak için 20 gram orta çekim kahveyi, V60 ile 3 dk içinde süzülecek şekilde yaparak o bitter aromanın içinde kaybolabilirsiniz.
İkinci kısmı ise renkli kısmı bence. Burada aslında 3. nesil kahvecilikten öte, 2. nesil kahvecilik ön planda olabilir. Biraz şeker, süt, süt köpüğü kullanıp, güzel bir espresso ile birleştirerek çok güzel şeyler ortaya çıkartabilirsiniz. Birçok farklı tarif buluabilirsiniz ancak ben ufak bir kısmını aşağıda bir görsel ile paylaşmak istiyorum.
Aslında İngilizce telafuzu da çok hoş bir şekilde ama en içten haliyle dengeyi düşünmek istiyorum bugün. Doğada denge, içimizde denge, içimiz ile dışımız arasındaki denge... Süregelen varlığın devamlılığı için yaşam ile ölüm arasındaki denge...
En basit yönüyle başlayalım; aracın dengesi var iken yolda gider, dengesi şaşınca yoldan çıkar ve kötü sonuçlara ulaşır.
Bir gün birisi gelir ve size sesli bir şekilde haykırır: "DENGESİZ" diye, düşündünüz mü hiç? Sizce nerdedir buradaki dengesizlik? Mesela o kişinin hayatındaki yerinizle ilgili bir oynama yapıp ona bunu tanıma fırsatı vermeyip o yolda çıkmışlığa soktuğunuzda o zarar gördüğü için öyle haykırmış olmasın.
Denge, yaşamın temeli dedik ya. Böyle aldığın nefes ile verdiğin nefes arasındaki dengeden, yediğinde harcadığın arasındaki dengeye kadar gider. Bütün bunlar sonra enerji olur. O enerjiyi bir dengeye sokman gerekir. İşte o zaman da ilk adımı atarak dengelersin kendini.
Derin bir nefes alıp, bedenini en iyi hissettiğin pozisyona alıp sonrasında tek tek her hücreni, hücrendeki enerjiyi ölçmeye başlarsın. Sonra bedeninde merkez olarak gördüğün noktaya göre hesaplamaya başlarsın bunu ve en sonunda içindeki o dengeyi çözersin. Eksiği, fazlayı, düzeltilmesi gerekeni...
Denge kurmak için ilk adım yine kendini bilmek oldu anlaşılan...
Sabah böyle çevreye bakarken okuduğum metinlerden ilham alıp izlediğim ve cidden üstüne oturup düşündüğüm filmlerden örnekler paylaşmak istiyorum:
(Aslında en korsanından bütün filmlere link verirdim ama içimden gelmedi sadece fragman vereceğim, yorum yazarsanız link veririm.)
Benim için eğlenceli bir takip mekanizması olan RSS'i anlatmak istedim. Aslında pek bilen yok, ama gayet eğlenceli ve bir o kadar da iş yapan bir sistem.
Öncelikle RSS nedir ona cevap verelim:
Wikipedia'dan çarptığım tanıma göre, bir tür web sayfa bildirimcisi. Modern dille facebooktaki bildirimlerin pc versiyon. ( İsterseniz facebook arkadaşlarınızı da sayfalarınızı da ekleyebilirsiniz, denedim oluyor. )
Ne işe yarar?
Bir site, blog, haber kanalı, sosyal medya, video sayfası gibi bir konuda istediğiniz noktalardan güncellemeleri ekrana getiriyor. Sayfalara girmeden gerekli güncellemeleri görüyorsunuz.
Nasıl kullanırım?
FeedReader Arayüzü
İlk önce bir okuyucu programa ihtiyacınız var bunun için ben kendim sıklıkla kullandığım programı "Feedreader"i önerebilirim. Aşağıda linki olacak oradan indirebilirsiniz.
Kurulum zaten standart bir kurulum, program açık yazılım yani ücretsiz.
İçini doldurmaya gelelim işte burada keyfiniz devreye giriyor. Bir kaç örnek vereceğim:
Kaynak eklemek için sol üst köşedeki "Dosya" ya tıklayıp kaynak kısmına gelebilir ya da direk "F3" e basarak ekleyebilirsiniz.
1. takip etmek istediğiniz adresi yapıştırıp aratın.
2. Çıkan RSS yi seçin.
3. Tamama basarak ekleyin.
4. Eklediğiniz kaynağın adını kişiselleştirebilirsiniz.
5. Okunan ve okunmayan bildirimler görünmektedir. Burada okunmayanlar koyu renkli görenecek. Üstüne bastığınızda yandaki alanda içerik olacak ve siteye girmeden okuma imkanı bulacaksınız.
Aslında tam anlamıyla, "Doğru Mücadele Etmek" şeklinde düşünmek gerekli bu başlığı.
Birkaç farklı noktada açıklamak gerek doğru mücadele etmeyi:
Birincisi başarı istiyorsak üstün başarılı insanları incelememiz ve örnek almamız gerekli. Mesela onlar gibi 20 saat çalışıp 4 saat uyuyacağız. Arada ufak dinlenmeler ile dinç geçireceğiz günümüzü. 20 saatte ne mi yapacağız, aslına bakarsanız rutinler bile baya uzun bir zaman tutmakta. Dişlerini fırçalamak, yüzünü yıkamak, kahvaltı spor... En az 30 dakika kitap okumak, araştırmak ve öğrenmek ile geçmeli günümüz.
Başarılı olmak için ikinci bir durum ise zamanla kazanılacak bir yetenektir belkide. "Yorgun iken bir ilişkiyi doğru yönetmek" şeklinde düşünebiliriz. En uygunsuz sinirli stresli anda bile bir derin nefes alıp o ana konsantre olmak gerekir. Belkide bir özel harekat birliği üyesini örnek almak gerekli, çatışmanın ortasında hayatta kalmayı başarmak için.
Düşünme şekli biz insanlar için önemli bir algılama tarzıdır. Buna bir örnek olarak "Da Vinci"yi vermek istiyorum. Videodaki bazı noktalarda oluşturulan eserlerin sanatsal ve mühendislik yönleri arasındaki o uyumun sağlanması sadece insan zihninde ortaya çıkan yanılsamaların yönetimi ile şekilleniyor.
Bütün bunların yanı sıra bir insan olarak bilmemiz gereken iki niteliğimiz daha var: Ego ve Ölüm.
Ego, bizi var eden şeydir. Aynı zamanda kendi içimizde gelişmemizi engelleyen niteliğimizdir. Kontrol altında olmadıkça varlığımıza etkisi negatif olacaktır. Bunun için belkide bu memeli beyninin öncelikle kavraması gerektiği egodur. En basit örnek bir yerde en bilgili kişi oranın yerlisidir. Buna uymayınca, uzak diyarlarda büyük sorunlar yaşadığımız pek çok kez aklımıza gelir. Bazen bu sorun yer bulmaktır, bazen ise sorunlu bir enfeksiyondur. Mesela sıtmayı en iyi çözen doktorlar teknolojik olarak geri de olsalar Afrikadakilerdir.
Ölüm, bir memeli bedeninin ekolojik görevlerinden sonucusudur.Belki de sonuncusu değildir tam emin değilim ama bilinç için son görevdir ölüm. Hücresel değil de organizmanın bütünlüğünü yitirip geridönüşümsüz olarak son bulduğu durumdur. İşte bunu kabul ederek yaşamalıyız. İşte o zaman her nefesin değerini veririz, her nefesi sonuna kadar yaşarız. O zaman öğrenmemiz gereken şeyleri öğrenmek için az vaktimiz olduğunu anlayıp başkalarının bilgilerinden de yararlanmayı kendimize ilke ediniriz.
Belki de biz memelilerin beyinlerinin tek kusuru doğru yönde mücadele edemeyip, tükenmişlik yaşamasıdır.
Bazı noktalarının içinde bulunduğum, bulunurken bir o kadar mutlu olduğum bir sistemden bahsetmek istiyorum. Aynı zaman bu sistemin kurucularından birisinin de konuşmasını dinlemeniz için yazımın sonuna ekleyeceğim.
Hayatımın uzun bir dönemini ( iki ayak üstünde tam kontrolü kazandığım günden beri) okul ve eğitim ile ilişki içerisindeyim. Bu eğitim bana başta okuma yazma öğretmeyi amaçladı. Buraya kadar olması gerektiğine inandığım eğitim idi. Zamanla, matematik dediler, tarih, coğrafya falan dersler çoğaldı.
Bugün bir tıp fakültesinin son sınıfına gelmiş bulunmaktayım. Sistemi eleştireceğim bu yazıda ama farklı bir noktasını eleştireceğim.
Kendimi bildim bileli icra etmek istediğim meslek: "Bililmadamlığı" idi. Bunun için de yapmam gereken şeyi araştırdım. Sonuç; eğitim sisteminden kurtulmak oldu. Biraz daha kağıt kalemi eline alıp önce ateşi yeniden bularak başlamak anlamına geldi.
Eğitim sistemi bana destek oldu, aynı yardımcı ders kitabı gibi. Yeri geldi, çarpmayı kullandım, yeri geldi trigonometriyi. Ama hayal gücüm ile bunları birleştirince başarılı olduğuma inandım. Örneğim evde bir askı yapacağım, çünkü oraya bir çuval asıp üstüne bir şey çalışmam gerekli. Açılar, uzunluklar vs, vs... Her şeyi okulda öğrendiğim şeyle çözdüm. Ama asla onu orada kullanmam gerektiğini öğreten olmadı.
Dönemimizin getirdiği bir bakış açısı: oyun oynamak yerine oyuncakla oynamaya başlamak gerekli.
Aşağıdaki videoda, kurallarını bizim koyduğumuz bir dünyada, aldığımız eğitimi cisimlere aktarabilecek bir hayal gücümüze kavuşmamızı sağlar.
Bir ünlünün dediği gibi, herkes legolarla dünyasını kurmalı...
"Ufak bir dizi ile paylaşmak istediklerim var, biz memelilerin beyinlerinde düzeltilmesi gereken duygular olduğuna inanıyorum bunlardan ilki ile yola çıkıyorum. Tutkulardan bahsedeceğim."
Ufak bir bakış ile TDK'dan başlarsak, "aşırı düşkünlük" demiş bir yerde. Tutku bir şeyi aşırı düşünmek midir, tartışılır. Ama bir şeye karşı tutku duymak, onu düşünmek, öncelik vermektir. Burası hepimizin mutabık olduğu bir durumdur.
Bir başka açıklamasında ise; "güçlü istek ve eğilimin yöneldiği amaç" demiş. Bu daha da doğru bir tanımlama olabilir.
Biz memeli beyinlerine sahip canlılar, beyinlerinde seratonin, dopamin, histamin gibi maddeler ile tutku duyar. Bu maddelerin sinirleri etkilemesiyle ortaya çıkan bağlılık, düşünme, ilgi ve hafızayla bir duruma karşı tutku duyarız. Bu tutku tekrar düşünmeyi, üzerinde ilgili durmayı ve bu tekrarlarda derinliği arttırmayı sağlıyor.
Dünyayı algılama şeklimiz bakış açılarımızı, duyularımız ile şekilde görünen "homoculus" a benzer. Tattığımız şeyleri, dokunduğumuz şeyleri daha derinden hissederiz. Buna duysal yapımız denir. Bunlar beynimizin derinliklerin, ilkel bizden gelen dürtüleri tetikler. Bir zamanlar timsahlarında atası olan sürüngen yapımızdan, tavuklardan öncesine ait olan kuş atamızdan kalma parçalar sonunda bizim bulunduğumuz ileri organizma düzeyinde biraz dopamin, azıcık seratonin ve üstüne katacağı adrenalin ile tutkularda yaşatır bizi.
Hayata ait ufak bir bakış açısı ile, ilk metnin sonuna gelmiş olalım. Yan tarafta en basit hali ile beynimiz ve sinirler arası iletişimin sonuçları mevcut.
Bu konuda araştırma yapayım dedim, lakin biraz bakınınca mutsuz olunca değil, zengin olunca yapılacaklar listesine ulaştığımı düşündüm. Mesela buna örnek verim:
Mutsuz iken gezilecek yerler: Malibu, California... Şöyle bir uçak bileti ne kadara gelir diye baktım, git gel 1 haftalık, 1 ay sonraya 7 bin tutuyor benim buradan. Sonra biraz daha mutsuz oluyor insan. Daha bunun vizesi, oteli bilmem nesi var...
Bu hayal bir kenara dursun daha gerçekçi çözümlere gidelim.
Saçmalayıp mutlu olmaya çalışan insanlardan bahsedeyim önce: uyuşturucu, uyarıcı, alkol madde kullanımı, kendini bilgisayarına vererek gözlerini bozanlar ile devam eden bir liste var. Biraz daha modernleşince, diziye kaptıranlar.
Dozunda güzel olan şeyler listesine dizi, kitap, bilgisayarı ekleyerek mutluluk listesine başlayabiliriz.
Bunun dışında biraz oksijen ekstra güzellik sağlar, az biraz spor yapsanız güzel olur mesela. Doğayla iç içe bir rota bakabilirsiniz. ( Rotalar için: http://tr.wikiloc.com/wikiloc/home.do ) Bunun yanı sıra bir kaç güzel kahveci çaycı arasanız, elinizde kitap ile güzel bir kaç saat geçirebilirsiniz.
Benim en büyük tavsiyem; dostlar ile geçirmeniz yönünde lakin. İnsanlar insanı en çok mutlu edendir. Sizi seven dostlarınız ile geçireceğiniz zaman dilimi en çok mutlu olacağınız zaman dilimidir.
Bence en güzel dalga geçilecek konu kişisel gelişim, bunlardan bir başlıkta "nasıl para biriktiririz?" konulu çalışmalar. Aslında sadece para değil, bilgi, tecrübe biriktirme yollarını anlatanlar var. Bende itina ile bu konularda bir anlatımda bulunacağım.
Öncelikle elinize kişisel gelişim kitapları almayı bırakarak başlıyoruz birikimlere...
1. Hayal kurun...
2. Hayalinizi genişletin...
3. Hayalinizi gerçekleştirmek için tasarılarda bulunun...
4. Hayaliniz için var olmayın, hayallerinizi gerçekleştirdikçe mutlu olun...
Dünyada aşık olunacak tek şey insandır. Geriye kalan aşklar önemsizdir. İnsanlarda bir sevgi yumağı olamadığına göre, orayı tartışmaya girmiyoruz. Geriye kalan kısımlar için bakacak olursak, hayaller bile zamana mekana göre değişebilir şeylerdir.
Biriktirme sanatı dedim ya, biriktireceğiniz tek şey başarabilme yeteneğiniz olmalı bence. Hayal kurabilme gücünüz olmalı.
Bir tanesi suya düşünce depresyon krizine girip, üç beş yıl dünyadan uzak yaşayan insanlar haline geliyoruz. Yetmiyor, iletişimden kopuyoruz. Yetmiyor, insanlara zarar veriyoruz. Vazgeçmeyi öğretemediler bize, vazgeçmenin bazen daha karlı olduğunu nasıl öğretecekler ki. Hayallerden de vazgeçerek biriktirebiliriz.
Önemli olan sahnede dans etmek, düşünce ağlayan olmak değil, ayağa kalkıp devam eden olmak...
Başlığı Franz Kafka'dan çaldım içerik bana ait ama...
Günümüz koşullarında insan bedeninde 200 farklı hücre, 300'e yakın kemik, dünya üstünde iki turluk kement oluşturacak uzunlukta kan damarı, içinden akan tahmini 5 litre kan ile mecvut iki ayaklı bir yaratık oluştu. Memeliler familyasından olan bu yaratık, bir replikte de belirtildiği gibi davranışsal olarak "virüs" özelliği göstermekte ve tüketici bir parazit halini almaktadır.
Buradaki dönüşüme ise neredeyse deniz seviyesinden vakıf olduğum tarih bilgim ile bakacağım;
Öncelikle ilk benlik kazanmış insan varlığı (Adem-Havva benim için bu mantık içinde yer alıyor, evrimsel bakış, gelişim basamaklarının getirdiği bilimsel açıklama buradan geliyor diye düşünüyorum.) çoğalma ve hayatta kalma içgüdüsü güttü. Az yiyecek döneminde çok sevişme, kontrolsüz çoğalma, dürtüler, toplanan artıklar, yırtıcı hayvanlar, silah-ateş-tekerlek-yazı-mürekkep-barut... derken günümüz dördüncü sanayi devrimine geldik.
25 yıla yakın bir zaman dilimi barındıran 3 boyutlu yazıcılar, bugün evimize giren geçmişi 20 yıl önceye dayanan sanal gerçeklik gözlükleri, telefonlarımızda gururla yarıştırdığımız ama 2. Dünya Savaşından önce kullanılan çözünürlük değerleri olan fotoğraf makinelerimiz ile üsteki yaşamak için tüketmek değişimini yaşadık.
Günümüz dünyası; plansız yaşayan, hatta yaşayan demek yerine yaşatılan yönlendirilen ve yarıştırılan biz insanlarla dolu.
Ufak bir test yaparak yazımı bitirmek istiyorum;
En son ne zaman kendiniz için bir şey yapmak amaçlı saatin kaç olduğuna baktınız?
Hayatımdan bir parçayı aktarmak istiyorum yine, ama bu sefer güzel bir sözüm de var: Carpe Diem.... İnsanların anladığının dışında bir anlamı var benim için ve bende o anlamı ile size bu sözü aktaracağım.
Planlı yaşamak: tam bir tablo, yanında saatler, günlük ilerleme miktarı, bunun olasılıkları, kazanımları, ödülleri cezalarıyla olan bir sistem hayali olsa gerek çoğu kişi için.
İlkokulda rehberlik servisinin verdiği içinde günlük 18 kutucuk bulunan 7 günlük plan cetveli gibi. İçine tuvalete gireceğiniz saatten tutunda, banyo yapacağınız saate kadar yazdığınız sonra daha ilk günden uyamayıp tüm motivasyonu çöpe attığınız o planlardan bahsediyorum.
Ben kendimi planlı yaşayan birisi olarak görüyorum, ama yukarıdaki gibi değil. Tahminen 13 yıldır ajandam var, içinde sürekli bir şeylerim olmasa da en azından gerekli durumlarda doldurma imkanı bulabileceğim bir defterim mevcut. Bunun dışında, her sene telefon numaralarımı kaydederdim. ( Geçmiş zamanda çünkü, büyüdüm bilgisayarım oldu, internette kendimce sistemim oldu artık digital olarak yazıyorum, ha şu eski ev telefonları da duruyor eski ajandalarım da)
Kimi zaman bir aylık planlardım hayatı, sınavlarımı yazardım. Toplantılarım olurdu onları yazardım, sonra onlar için ön çalışmalarımı yazardım. Hazırlanırdım yani.
Şimdi ise günlük kağıtlarım var, yapacaklarımı yazıyorum, yapamadıklarımı da yazıyorum.
Planlı yaşıyorum diyorum ya; plan dediğim şey aslında bitmesi gereken işlerimi ve ne zamana biteceğinden ibaret. Canım isteyince sahilde yürüyorum, balkonda kahvemi içip kitabımı okuyorum, uzun uzun bilgisayarda vakit geçiriyorum ama hedeflediğim noktaya varmak için küçük küçük de olsa vakit ayırıyorum.
Kitabın tamamında yazan fikirlere katılmasam da "Tembellik Hakkı" diye bir hakkımız olduğunu, dünyanın sadece bir yarıştan ibaret olmadığını ve zamanın kazanılması gereken bir savaş değil de edinilmesi gereken bir dost olduğunu unutmadan planlı yaşamalıyız. "Carpe Diem" sözünün de anlattığı gibi, her nefesi hakkıyla solumalıyız.
Sonuçta ömür yapabileceğimiz her şeyi sığdırabileceğimiz kadar uzun.
Kısa kısa bir kaç yazı yazarak bu konuda fikirlerimi paylaşmak istiyorum:
Yabancıların deyimi ile "İndividual" yani kişinin kendisinin obje olduğu, temelde kendi merkezli olan bir durum, değer yargısı olarak nitelendirebiliriz bireyselliği. Tekil bir yaklaşım aslında, bu tekil yaklaşımın kökeni büyük ihtimalle 15. yüzyıla kadar dayanıyor.
Biz insanlar aslında evrimsel olarak topluluk canlısıyız. Varlığımız doğada tek başına var olabilecek kadar güçlü değil, birlikte iken aklımızı da ekleyerek durumların üstesinden gelip başarıya ulaşan insanlar oluyoruz. Zamanla ilerleyen devirde aslında başarıya zekamız ile ulaştık, tek başına hayatta kalmaya çalışma çabalarıyla nehirler, dağlar, okyanuslar aşan insan artık toplum gözünden önce bireyi düşünmeye başladı.
Toplumun bir kişi için olduğu yıllarda Magna Carta ile ilk darbeyi bir kişinin yönetimine vuran insanlık, Fransız devrimi ile ortak düşünceyi perçimledi. Günümüz dünyası ise bir adım öne giden bir düşünce içerisinde ve bu düşünce 1990-2000 döneminde dünyaya gelip bu dönemin anlayışıyla yetişmiş olan bizlerin dünyaya bakış açısını değiştirdi.
Kişisel yayınlar, artan iletişim ile; orta çağ ardına bir bilim adamının her alanı öğrenmesinden öte herkesin tek konuda uzmanlaştığı bir dünyaya gelmiş olduk.
Bunun yanı sıra herkesin fikrini başkalarının sansürüne takılmadan paylaştığı bir dünya da doğmuş oldu böylelikle. Tabi bunun getirdiği zararları da unutmamak gerekli, düzensizlik kaos anarşi gibi durumların artması ihtimali de var.
Ancak savunduğum görüş tek bir şeyi söyler; düşünen kişiler her daim kazançtır. İnsanlar düşündükçe, düşündüklerini aktardıkça, aktardıklarını tartıştıkça, fikirlerini analiz ve sentezden geçirip bir sonraki adıma geçebildikçe biz ilerleyeceğiz ve kaostan, anarşiden ve terörden kurtulacağız.
Ama öncelikle korkmadan söylememiz gerekn bir şey var; bireyselcilik, önce kişinin varlığını ve kendini geliştirmesini, bu sayede toplumdaki ilerlemeyi ve kendini geliştirmesini sağlar. "Ben" olmadan bir sonraki adımların hiç biri olmaz.
Bu sefer farklı bir konudan bahsetmek istiyorum. İnsanlarla sohbetlerimde çok sık denk geldiğim bir mevzu olan; "Ben yazıyorum ama kimseye okutmuyorum." savında bulduğum hatadan.
Kendi görüşümden bahsetmek istiyorum öncelikle;
Bana göre, "dünya üstünde bir simyacının bulabileceği en önemli şey, demiri altın yapmak ise ve bunu bulan birisi bulduğu formülü bir kağıda yazsa, sonra o kağıdı bir sandığa koysa, sonra o sandığı saklasa bir sır olarak ve kimseye söylemeden ölüp gitse, sandık yansa, her şey silinip gitse bu formül var olmuş mudur?" sorusunun cevabı olmamıştır olacak.
Bütün bundaki tek görüşüm, paylaşıp ortak mirasın içerisine ekleyemediğimiz şeyler aslında var olan şeyler olmuyor.
Aynısını yazmak üstüne de söyleyebilirim. Her insan edebiyatçı değildir, amatörde olsa duygularını aktarma çabasında olabilir. Görüşünü belirtmek isteyebilir. Makale, fıkra, deneme, öykü hatta şiir yazabilir. Bütün bunları içerisinde bulunduğu duygunun en naif hali ile de yapabilir ancak sonuç olarak bu duyguyu insanlara aktarmanın yolu paylaşmaktır. Yani yazıyorum bir kağıda ama kimsenin okuyamayacağı bir yerde muhafaza ediyorum diyen insan sadece yazarak düşünüyordur benim için.
Ülkemizde "İnsan Hakları" ve insanların birbirine saygısı üstüne bir kaç örnek veriyor çalışma aynı zamanda:
En basit yorumu ile aslında yıllar içinde gösterilen değerin arttığı ortadadır. Ancak bunun nedenini de sorgulamak gereklidir. 2001 yılından günümüze geldikçe artan iletişim ağı, halkın bilinçlenmesi, kullanılan savunma yöntemlerinde artış ve Avrupa İnsan Hakları komisyonlarına uzanan bir çitada ilerlemenin ortaya koyduğu bir sonuçta olabilir.
Ülkemizde "Saygı" önemli bir konu haline gelmektedir. Bunun bir yönü olan çevreye karşı hoşgörü ile ilgili olarak "Komşunuz olarak kimi istemezsiniz?" şeklinde bir soruya cevaplar ise:
Yukarıdaki grafiğe bakınca cinsel ayrımcılığın hala bir korku olduğunu, ancak siyasi görüş konusunda bir hoş görü doğduğunu savunabiliriz. Zaman insnalar arasında ırk, dil, cinsel istek, memleket durumu üstünde farklılık oluşturamasa da siyasi görüşleri üstünde oluşturabilmiş.
Bu grafik aslında ülkemizin geçmişi ile bugünü arasında farklılık göstermektedir. Ülkemiz uğrunda canını feda eden dedelerimiz tarafından kuruldu. Bu kişiler evleri, komşuları, mahalleleri, vatanları için savaştılar ve birlik içinde bir zafer kazandılar. O dönemden günümüze çok büyük bir yol aldık. Bu süreç içerisinde ülkesi için yaşayan insanların sayısı gitgide arttı. Ancak şu anda bir gerçek var, yukarıdaki grafik de göstermektedir ki son dönemde bu inanç gitgide düşmektedir. Buradaki birlik ve beraberlik durumunu yıkan ve bireyselleşmeyi yanlış yorumlatan konu üstünde de düşünmek gerektiğini göz ardı etmemeliyiz.
Sıradaki grafik ülke yönetimine halkın bakış açısını ortaya koyuyor:
Ülkemizde ortaya çıkan krizler, değişine yönetimler ve bu yönetimlerin ortaya koyduğu yönetme şekillerinin bir sonucu olarak güvende yıllar içinde değişmektedir.
Buna rağmen kabul edilir tek bakış açısı, 2001 yılının krizinin getirdiği güven kaybı ve sonrasında farklı bir bakış açısı arayan ülkenin ortaya koyduğu refleks sayılabilir.
Geriye kalan yıllardaki tablo ortalama düzeylerden çok farklı bir yapıda seyretmemektedir.
Bir başka yönden önemli bir konuyu irdelemek gerekli. Ülkemizde işlek sokaklarda sık karşılaştığımız toplu dilekçe imzalama ve bununla kamuoyu oluşturup algıyı yönlendirme isteği mevcut.
Yandaki grafikte ise toplu dilekçe imzalamak üstüne ülkemideki yıllara bağlı değişen tutumu görmekteyiz. Mavi olanlar "imzalarım" diyenler, kırmızı olanlar "gerekirse imzalarım" diyenler ve sarı olanlar ise "kesin imzalamam" diyenleri göstermektedir.
Toplu hareket etme bilincinin göstergesi olarak görmediğim hatta bence bireyin devlete karşı gücünü gösterme aracı olmayan bir konuyu ben toplumun hareketi olarak değerlendiremiyorum ne yazık ki. Bunun yanı sıra değişen kanunlar bu tip eylemlerde ne tür sonuçlar doğurur onu da sorgulamak gerekli. ( Bu alanda daha önce okuduğum toplu dilekçe verildi diye haklarında soruşturma açılan insanlar olması nedeniyle toplu dilekçe verecek arkadaşların kanunu okumalarını öneririm.)
Bu da ülkemizin can alıcı gerçeklerinden bir tanesi, ülkemizde siyasal görüşün "Sağ-Sol" düzemindeki yeri.
Genel anlamda bakınca ülkemizde sol görüş bulunmamakla birlikte ülkecek aynı tarafa bakan sert ve yumuşak insanlar olarak yorumlanabilir.
Bütün bunların yanı sıra bir de yıllara göre daha "sağ"cı bir nesil yetiştiği de ortadadır.
Tabi bu yönetim şekli içinde ülkemizdeki demokrasinin durumu da sorgulanmaktadır. Burada "Demokrasi arzı" yani "Ülkemiz bugün ne ölçüde demokratik yürütülüyor?" sorusuna verilen cevap 6.39/10 iken "Demokrasi Talebi" yani " Sizin için demokratik bir yönetime sahip bir ülkede yaşamak ne kadar önemli?" sorusuna yanıt ise 8.53/10 olarak nitelendiriliyor. Bu durumda 2.14'lük bir değerde demokrasi açığımız bulunmaktadır. Yani daha çok yolumuz var hayallerimize varmak için diyebiliriz.
Bugün sizlere ülkemizin algıları ve algılar ile değerleri arasındaki ilişkiyi anlatan çok büyük bir çalışmanın 2011 yılı vergilerini anladığım kadarıyla aktarmaya çalışacağım. Buradaki amaç toplumun yapısal durumu ve bu yapısal durumun ortaya koyduğu sonuçları:
Çalışma; "Dünya Değerler Araştırması 1981-2011" isimli bir çalışma ve ülkemizde yapılan kısmını Bahçeşehir Üniversitesinden Yılmaz ESMER üstlenmiş. Ortaya çıkan yayının 2011 ve 2012 verilerini paylaşacağım sizlerle...
Bu çalışma, 1981 yılında 25 ülkede yapılmaya başladın. Dünyanın geniş kapsamlı sosyal bilimler projesi olarak nitelendirilmektedir. 1991, 1996, 2001, 2006 da tekrarlanan çalışmanın sonun yayını 2011-2012 yıllarında ortaya çıktı. Bu çalışmaya şu ana kadar en az bir kez katılan ülkeler ile dünya nüfusunun %90'ı değerlendirilmiş oldu.
Bu çalışmanın amacı, toplumun temel dinamiklerini ortaya koymak ve değerlerinin karşılaştırmalı saptanmasını sağlamaktır.
İlk istatistik verisi "Temiz Toplum" üstüne ve burada toplumun güven duygusu ve yolsuzluklar üstüne değerlendirme yapılmıştır.
Ülkemiz tablounun sol tarafında bulunmaktadır. Ufak bir yorumda bulunacak olursak güven oranı düşük ama vatandaşları tarafından temiz olarak nitelendirilen durumdadır.
Bir başka istatistiki veri de ülkemizdeki mutluluk oranı ve yıllara göre değişimi üstünden ortaya çıkmıştır. Soruya verilen cevaplardan "çok" ve "biraz" olanlar mutlu, "pek değil" ve "hiç değil" olanlar ise mutsuz olarak nitelendirilmiştir.
Sıradaki grafik ise "Yaşamdan memnuniyet" konusunda bilgi vermektedir. Yıllara göre insanların hayatlarından memnuniyeti 1'den 10'a kadar numaralandırılmıştır.
Yandaki grafik, ülkemizin endişe durumunu göstermektedir. 1. sütun hayat pahalılığını, 2. sütun çocukların eğitimini, 3. sütun bir terör saldırısını, 4. sütün işini kaybetmeyi ve işsizliği, 5. sütun iç savaşı, 6. sütun telefon ve postaların izlenmesi konusundaki endişeyi ortaya koymaktadır.
En basit yorumu ile "Mazlov'un ihtiyaçlar prtamidi" kıvamında bir veri toplandığı düşünülebilir. Temel ihtiyaçlarımızı karşılamak için kullanacağımız argüman olan para ve parayı kullanma gücümüz en büyük endişemiz, özel yaşam gizliliği konusu ise rahatlık duyduğumuz alan olarak değerlendirilebilir.
Sıradaki grafik orduya duyulan güven konusunda:
Bu alandaki araştırma sonucu da yıllar geçtikçe güvenin azaldığını göstermektedir. Bunun yanı sıra araştırmanın ilerleyen bölümünde biraz daha ayrıntılı veriye rastlamaktayız. Bu veri de ülkenin doğusuna gidildikçe güvenin daha çok azaldığını özellikle Güneydoğu Anadolu Bölgesinde güven oranının %43'leri gördüğünü söylemektedir.
Yazı daha çok uzun olmasın diye bu konunun diğer bölümlerini diğer yazılarımda değineceğim.
Öncelikle bir tanım yapmak gerekli, insan bedeninde ve zihnine hükmetmek için bir şekilde yönlendirmek gerekir. Bunun global versiyonu olan algı yönetimi üstünde biraz derinleşip bir kaç algı yönetim tipine bakmak istiyorum.
Ama bunlardan önce bir köşe yazısında denk geldiğim ve bu alanda önemli gördüğüm bir sözü paylaşmak istiyorum: İnsanların algısını değiştirerek “gerçekte olmuş olanı” istenilen doğrultuda “yeniden oldurmak” algıyı yönetmektir.
Bütün bunlar ışığında farklı yöntemlerden bahsedebilir:
*not: bu yazıyı anlatırken herhangi bir kurumun adını vermek istemiyorum ancak günümüz olay ve olgularından örnekler kullanarak yaşayan bizlere farklı bir bakış katmak istiyorum.
1. Saldırma: yıllar öncesi hatta devirler öncesinin klasik bir felsefesi olan en iyi savunma saldırıdır savı bunu en kolay açıklayan cümledir. Birçok siyasi yönetim tarafından dünya üstünde sürekli kullanılmaktadır. Pratik bir mantıkla, halkın algı derinliğine bağlı olarak fikrin doğruluğu ya da yanlışlığı aranmadan karşı tarafı bir savunma yükümlülüğü içerisine sokmak bunun ilk adımıdır. Günümüz Türkiye'sinde kullanılan bu yöntemde durum isterse yalan bile olsa fikrin durumu açıklığa kavuşturuluncaya kadar "algı yönlendirmesi" tamamlanmış olur.
Peki bu durumda nasıl bir yöntem izlenmeli diyecek olursak; aynı yöntemle karşılık vermek gereklidir. Bunun bir savaş olduğunu varsayalım, size saldıran kişi kılıçla bir darbe salladığında ona karşı bir kılıç kullanabilirsin ama bu size saldırmada pek yardımcı olmaz onun için kılıcı kalkanla değil kılıçla savurmak gerekir.
2. Korkutma: bu aslında gücünü göstermek, aba altından sopa göstermek gibi bir durumdur. Zaten yönlendirmede büyük sorun çekmeyeceğiniz bir kitle varsa bu kitleyi buraya kanalize edebileceğinizi gösterebiliyorsanız rakibiniz olan fikri savunanları korkutarak geri çekebilirsiniz. Bu ülkenin yapılanmasından bir örnek ise, devlet desteği alan kişilerden desteğini çekme iddasıdır. Bu yöntem ile istediğiniz fikri yok edebilir ya da kabul ettirebilirsiniz.
3. Saptırma: olayları çeldirici yorumlar ile farklı noktalara götürüp orada yorumlanmasını ve istediğiniz ana fikrin elde edilmesini sağlayabilirsiniz. Yıllardır mahalle aralarında yerlerde oynana "bul karayı, al parayı" oyunu bu alanda yapılan güzel bir egzersizdir. Farklı deneylerde de gösterilen durumlar var, bir kaç kişinin toplanıp tek yöne baktığı ortamda ortama yeni gelen kişinin de baktığı yön aynıdır. 4. Rıza Yöntemi: insanı kendi isteğiyle bir konuya razı etmektir. Bu alanda farklı bir bakış da "marka sadakati" olabilir. Bir tür holiganlık olarak da nitelendirilebilir. Bu durumun ileri halidir. Ülkemizden örnekler verecek olursak; seçimlerde oy kullanma şekli, insanları dil-din-ırk ayrımına göre değerlendirip ortak paydada buluşmaya çalışmak, ortak payda ararken doğruluktan değil bağlılıktan faydalanmaktan söz edilebilir.
Bütün bu durumda kişi neyi neden seçtiğini bilmez, tercihini sorgulamaz, bağlılığı ve biat kültürüyle kabul eder.
Bilgi birikimime derlemeleriyle, düşünceleriyle destek olan arkadaşlarımdan ve yazısını beğendiğim bu metinden edindiğim bilgileri sizlerle paylaştım. İlerleyen dönemlerde daha derin bilgiler de ekleyeceğim bu konuya.
Bu sefer farklı bir konum var. Aslında popüler bir konu aynı zamanda. Bu konuyu popüler yapan şey ise modern çağ, aslında bizim ilgimizi isteyen her şey...
Çeşitli sözler vardır ya, mesela; "Televizyon, insanları şirketlere satan bir cihazdır." gibi. İşte oradan bir şey anlatmak istiyorum. Ya da yıllarca sırasında oturduğumuz okulun bize taktığı gözlüğün gerçirdiği görüntü dalgasının getirisini anlatmak istiyorum.
Konu "Algı Yönetimi", olay insanı ya da toplumu yönlendirmek. Aslında önce sizlere bir video göstermek istiyorum:
Ted videosunda bir mühendis gözünden dünyayı anlatıyor Zeynep Sarılar. Kendisi bir teknoloji firmasında yönetici olan iş kadını. Bu yapısının getirdiği nitelikler ile, ekibini belli bir hedefe yönlendirmesi gerekli ve bu noktada algısını insanlara aktarmalı. Bunu yaparken dünyadan edindiği bilgi ile mesleğini karıştırarak sonuca varıyor.
Farklı bir noktadan bakalım; modern siyaset, politika, eğitim hatta gıda bilimi bile artık bu durumda. Bir marketin reyonlarında gezerken alacağınız ürünler ve bu ürünlerle ilişkili ürünlerin dizilişi, fiyatlandırılması bile ufak oyunlar içeriyor. Yandaki resim en basitinden bir örneğini içeriyor ve böyle bakınca zeka dolu hamleyi görüp gülümsetiyor.
Az daha çevremize bakmaya başlayınca dünyanın bunlarla dolu olduğunu görüyoruz. Televizyonda dolaşan reklamlar, markete adımınızı atınca ilk karşınıza çıkan reyon, büyük bir mağazadan çıkmak için her yeri dolaşmanızın gerekmesi, birilerinin meydana çıkıp halka "algı operasyonu yapıyorlar sizi şu yöne çekiyorlar" deyip o yönü kötü gösterip öteki yöne kaydırmaya çalışması bunların küçük örnekleridir.
Şimdi bir durup az çevrenize bakın, masanızı neye göre düzenlediğiniz, bilgisayarınızdaki dosyaları nasıl sınıfladığınızı düşünün. Bütün bunlar sizin algı yönteminizle ilgili.
Videoda geçen güzel bir örnek, aldığınız bardağın tipi bile sizin zihninizle ilgili bir durum.
Bir de modern zamanın satıcılarının size fikirlerini nasıl sattığını düşünün, onlar bu alanda çok derin bilimsel araştırmalar yapmış kişilerdir. Hatta çok çeşitli kurumlar ile durmadan aranızda verilerinizi topluyorlar. Hepimizin bildiği en klasik yönü ile internet sitesinde gezerken karşımıza çıkan reklamların son aramalarımız, mesajlarımız hatta smslerimiz ile ilgili olması birer örneğidir.
Şimdi benim ilginç bulduğum ve bu alanda kendimi sürekli kontrol etmeye çalıştığım bir örnek daha vereceğim; fiyatlandırma... Fiyat etiketleri, öyle güzel ayarlanmıştır ki... 99,99 yazıyor, kasada 100 ödersiniz, aklınızda onun fiyatı 2 haneli kalır. Sizin için fiyatın büyüklüğü, birler, onlar, yüzler, binler üstünden gider. Ne de olsa zenginliğe milyoner, milyarder demiyor muyuz? Dokuz milyoner diyeni hiç duymadım.
Ödeme yaparken de etikete bakarken de bakış açımız aynen böyle işleyip oradaki o yüzde birlik fark ile bizde çığır açtırıp analiz yeteneğimizi kısıyor. Hatta ben bunu o kadar sık yaşıyorum ki, Dur bak onun fiyatı bu deyip kendimi durduruyorum.
İnsanların en çok tükettiği sıvılar arasında gelen ve benim en büyük zevkim olan kahveden söz etmek istiyorum bu sefer.
Çok çok eskilerde Habeşistan'dan dünyaya yayılmış olan, o dönemde sadece suda büyük partiküllerle ısıtılan ve servis edilen içecek zamanla daha ince çekim ve farklı pişirme teknikleri ile yapılmaya başlandı.
Dönenceler arasında yetişen güzel birer yeşillik olan kahve, yüksekliği, toprağın yapısı, beslenmesi ve hasadından sonraki işlemleri ile tadına kavuşur. Sonrasında usta ellerde kavrulan ve doğru şekilde çekilen kahvenin, sevilen yöntemle doğru bir şekilde pişirilmesi ya da demlenmesi gerekir. Ha bu da yetmez bir de bunun yanı sıra içmeyi de bilmek gerekli.
Dalında bir kabuklu meyve olan kahve, toplandıktan sonra gün ışığıda kurutulur ve kabuğundan ayrılarak çekirdekleri elde edilir.
Temelde iki farklı çekirdeği düşünerek yola çıkabiliriz; arabika ve robusta çekirdekleri. İlk olarak arabikayı düşünecek olursak 800-2000 metre yükseklikte yetişirler. Robusta ise daha alçak düzeyde 0-600 metre arasında yetişir. Bu yükseklik farkları doğal olarak tatlarına ve aromalarına etki etmektedir. ,
Piyasada çok fazla çekirdek ve bu çekirdeklerin özelliklerinden bahseden site var. Bunun yanı sıra nesil nesil kahveciler ve bunların pişirme teknikleri var. Ben ise klasik bir tadımcı olarak yeni nesil kahvecilerin mentalitesini seviyorum, 2. nesil kahvecilerin yapısını. Güzel kahveyi güzel bir yerde keyif alırken içmek en güzelidir benim için. Bunun için de sadece kendime ait bilgileri paylaşacağım.
Tabi bütün bunlara girmeden önce klasik bir kaç yönünden bahsetmek istiyorum kahvelerin:
İçeriği; temelde kafein aklımıza gelir bu noktada. Kafein doğal alkoloiddir. Doğada kakaonun içerisinde bulunur. İnsan beyni üstünde uyarıcı etkisi mevcuttur. Bu etki, uyanıklık, kalp hızında çarpıntıya varan artış, terleme, titreme, sinirlilik düzeyine çıkabilir. Her madde gibi bunun da insan bedeninde toksik olma olasılığı mevcut ve bu düzeye gelince ölümcül etkileri de ortaya çıkabilir. Genellikle 30 bardak filtre kahvenin bu düzeye getirebileceğini söylemektedirler.
Ürün Kafein her 100 ml
Kahve(Filtre) 60 mg
Kahve (kuru) 42 mg
Çay 28 mg
Kola 13 mg
Bazı noktalardan bakarsak, temelde tükettiğimiz ürünlerin
kafein miktarları yukarıdaki gibidir.
Kafeinle ilgili atlanmaması gereken özelliklerden birisi de
diüretik etkisidir; yandaki şekilde görüldüğü gibi.
Bu etkinin önemli sonucu biz insanların zaten az tükettiği
suyu daha da azaltarak vücuttaki su oranını düşürmektedir. Bu konuda da
dikkatli olunmasını öneririm.
Bundan sonraki yazılarımda kahve çekirdekleri ve öğütme,
kahve türleri ve kahve kabuğundan çay konularında paylaşımlarım olacaktır.
Okuldaki kontrol çılgınlığının getirdiği büyük değişim aslında hem iyi oldu hem de kötü. Buradaki iyi olan durum evrensel bir ağa girmiş olmak, kötü olan ise altyapıyı hazırlamadan buna girmiş olmak oldu. Bende burada yaşadıklarımdan dolayı sizlere bunu paylaşmak istedim.
Üniversitede Eduroam ağı pc ile nasıl açılır?
Biliyorsunuz ki bu alanda bir site var, içerisinde ise İOS, Android, Windows XP ve Vista üstüne anlatımlar mevcut ama bunu yapan kişiler yılın 2016 olduğunu Windows'un nerdeyse 8 sürümünü bile desteklemediğini fark etmiş durumda değil. ( Gerçi hala her yer XP ama olsun)
Biraz nette dolaştım ve her yerden https://www.securew2.com/solutions/eduroam/ linkine bağlantı gördüm ama ben buradan bir türlü bu programı indiremedim.
Kendi drive hesabım üzerinden verdiğim linki kullanarak indirebilirsiniz:
SecureW2 ( .exe uzantılı bir dosya, kendi pc'me kurduğum kurulumu gönderiyorum. )
Not: Link kısaltma yapılmıştır. 3 sn bekleyip linke ulaşabilirsiniz.
2. Adım:
SecureW2'yi pc'nize standart bir program kurar gibi kurduktan sonra çalıştırınız. Önünüze gelen bölümdeki ayarları aşağıdaki fotoğraflardaki gibi yapınız:
"Kullanıcı adı" ve parola kısmını üniversiteniz belirler. Ege Üniversitesi için öğrencinosu@ogrenci.ege.edu.tr adresi kullanıcı adı, parola TC Kimlik Numarası olarak verilmiş durumda. Bunları girince alanı ve belgi kısmını program kendisi dolduracak.
Sonra tamama bastığınız pc'yi yeniden başlatmanızı istiyor. Yeniden başlattığınızda, sizin için bir kimlik kartı görevi görecek programı tamamlamış olacaksınız.
3. Adım:
Kablosuz ağdan, "Eduroam" ağına bağlanma kısmı
Aslında bu adım ve sonrasını kendiniz yapmışızdır kesinlikle ancak ufak bir farkla yapmanızı öneriyorum ben.
Hemen sağ alttaki Wi-Fi simgesine sağ tıklayıp "Ağ Paylaşım Merkezi'ni Aç" diyerek gidiyoruz.
Önünüze çıkan sayfada yukarıdaki kısımda var olan "Yeni bağlantı veya ağ kurun" kısmını seçiyoruz.
Yukarıdaki fotoğraftaki ekran önünüze geliyor ve buradan "Kablosuz ağa el ile bağlan" yazan yeri seçip ileri diyoruz.
Gelen ekranda "Ağ adı" kısmına "eduroam", güvenlik türü kısmına "WPA-Kuruluş" seçip devam ediyor ve ileri diyoruz.
Ekrana tamamlandığını gösteren bölge geliyor ama hemen çıkmıyor, "Bağlantı ayarlarını değiştir" kısmına basıyoruz ve aşağıdaki ekran açılıyor.
Bu ekrandan "Güvenlik" sekmesini seçeceğiz ve karşımıza aşağıdaki ekran gelecek.
Yukarıdaki gibi sadece "Ağ kimlik doğrulama yöntemi seçin:" yazan yerin yanına tıklayarak "SecureW2" içeren seçeneği seçip tamama basacağız.
Bu işlem sonrasında Eduroam'ı ben kullanmaya başladım. Sorun yaşamamak için genellike DNS ayalarımı otomatikte tutuyorum. Bunun yanı sıra harici bir VPN kullanmıyorum. Ağdan kopukluk yaşadığım zamanlarda hızlı bir yeniden başlatma hayat kurtarıcı oluyor.
Garip sorulara cevap vermek için değil aslında, temel ilkemin devamı için mevcut bir blog bu.
Söz uçar yazı kalır.
Yukarıdaki mentalitenin getirisi olarak kendimce bir kaç kural belirleyip o kurallar çerçevesinde bir iş yapacağım ve paylaşımlarda bulunacağım. Bu paylaşımlar ile ortaya çıkan sonuçlar belkide çoğumuzun yapmadığı şeyler olacak.
Kurallarım da şunlar olsun:
1. Her şeyi yaz.
2. Yazdığını uygula
3. Seriyi bozma, zinciri kırma, devamlılıktan kaçınma
4. Paylaş ki çoğalsın
5. Bilmediğini öğrenmek için araştır, geliştirmek için paylaş
Kurallar kısmını bir çırpıda yazdım ama zamanla geliştirmek üzere yazdım. Bu sayfadan maddi bir gelir beklentisine girmeden, kendimce bilgilerimi paylaşacağım bir döküman oluşturmak ve ileride baktığımda kendimi görmek istiyorum.
