Masamda eski kitaplar, fonda bir türkü, aylardan mart, çiçeklerin nefes alma vakti gelmiş.
Aslında bütün bu güzelliklerde göremediğimiz çok şey daha var. Mesela nefes alabildiğinizi hissedemeden nefes almanız gibi.
"Tükenmişlik sendromu; istemsizliklerin dünyasının bedene verdiği amansız yorgunluk ve mutsuzluk hissi. Stres odağı..."
Ülkemiz tv dizisinden farksız halde, eğitimimiz "EGO" baskısı altında sessiz ve sedasız şekilde yok olurken, 25 yıllık ömrümün 20 yılını okuma-öğrenme-araştırmaya verdiğim halde garip bir mutluluk var içimde.
Çevremde okudukça saygısını yitiren, en başta kendine bile saygı duymayan insanların sayısı arttıkça, öğretmenlerimden bana "nasıl olmamam" gerektiğini anlatmak üzere hal ve tavırlar içerisinde iken, hala baharın geldiğini görecek kadar tükenemedim.
Mesela çözüm basit;
Ufak bir müzik;
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder