İdealleri farklı bir yönü: Tek Öğün Beslenme

 Standart dışına çıkıp, normalde bir diyetisyenin önerisinin ya da diyabetli bir hastaya yaptığımız önerinin farklı bir boyutunu yapacağım.

Tek öğün temelli beslenme;

• Sağlıklı mı?
• Kilo vermeye yardımcı olur mu?
• Uygulanabilir mi?

Yukarıdaki sorulara cevap vermek adına kendimce bir döküman oluşturmak istedim. Bunun içinde aşağıdaki yazıyı okumanızı öneririm. 

 

Denklemin ilk kısmını kalori oluşturmaktadır. İnsan bedeni bir makine günlük döngüsü belli, bu döngü içinde bir bazal metabolizma hesabı gerekli.

Bazal metabolizma hesabı için: MdCalc

Nasıl bir şeydir bu?

Farklı tip "Aralıklı Oruç" teknikleri mevcuttur. Bir tür aralıklı oruç olarak değerlendirebileceğimiz tek öğün beslenme, günlük alınması gereken kalorinin bir öğüne sığdırılmaya çalışılıp geriye kalan dönemlerde sindirim sisteminin dinlendirilmesi temeline dayanmaktadır.

Temelde bir kalori değişimi ve kilo kaybını hedef almaktadır. Bu konuda en fazla yararı kilonun yani obezitenin etkilenimini en çok gözlemlediğimiz kalp hastalıkları, bozulmuş kan glikozu ve diyabetli bireylerde gözlemleyebiliriz.

En popüler aralıklı oruç 16/8 döngüsü içerisindeki 8 saatlik oral alımın açık olduğu yöntemdir. Ancak bundan daha çetin geçen Warior Fasting adı verilen aralıklı oruçta günlük oral alımın tek öğün ile sınırlandırılması söz konusudur.

Kilo kaybı nasıl oluyor?

Klasik bir aramada karşımıza ortak bir sonuç çıkıyor 1 Kg=7000 Kkal

Kilo kaybının temelide kalori kaybı yer almaktadır. Beslenme düzeninizde bedeninizde şok tablosu oluşturmayacak ve mikrobesin düzeyinde denge kaybı meydana getirmeyecek kalori azaltımı kilo kaybı için en önemli durumdur.  

Sağlıklı ve yetişkin bir birey için 4 saatlik oral alım dönemi ve geriye kalanında meydana gelen açlık, üç öğün beslenen bireylere göre yağ kaybı meydana getirmektedir (2). Ancak bu tarz bir beslenme düzeni her öğünde meydana gelecek olan kalori kısıtlamasından çok daha fazla avantajlı bir yöntem değil (3). 

Alternatif metodlar ile beslenme yani zaman ve öğün sayısı üzerinde yapılacak değişikliklerin orta çıkardığı bazı problemler ve yan etkiler olabilmektedir. En temel avantajı inflamatuvar yanıtların azalması, sirkadyen ritmin sağlanmasıdır. Bu durum fizyolojik olarak bedeni destekler niteliktedir. Ancak artan otofaji bedende bir stres yükü oluşturup mikrobiyata üzerinde değişimlere neden olabilir (4).

Faydalar:

1. Yapılan çalışmalar LDL düşüşünü göstermiştir (5).
2. Sistemik inflamasyonda CRP değerinde de düşüş saptanmış (5).
3. Hayvan çalışmalarında da nöronlarda yenilenme hızında azalma ve ömürde uzama gösterilmiştir (6).

Karanlık taraf:

1.  Aşırı kısıtlamanın kan basıncıda artış ve LDL seviyesinde artış ile sonuçlandığıda gözlemlenmiştir (1).
2. Uzun süreli açlık yönetimi konusunda bir başarı gerektirmektedir (7).
3. Yan etki sklası mevcuttur: irritabl bir beden, bulantı, kusma, sersemlik hissi, düşük enerji ve kabızlık gözlemlenebilir (8).
   

Sonuç:

Bu yazıda farklı yönlerinden bir beslenme düzeninden bahsetmek istedim. Doğada varlığını idame ettiren çoğu canlı için günün her saatinde avlanma ve beslenme davranışı görmeyiz. Yani tek öğün temelli beslenenlerin dünyasında biz insanlarda sosyal varlığımızı tek öğüne indirebiliriz. 

Bilimsel olarak ispatlanan hem iyi hem de kötü yönlere sahiptir. Ancak bedendeki bir sağlık problemi böyle bir beslenme düzeni içerisinde daha çok şiddetlenebilir. Alternatif olarak önümüze gelen bu durumu değerlendirmek için bir sağlık profesyoneli (şair burada konuyu bilen birisi diyor) tarafından gözlem altında uygulanmalıdır.

 

KAYNAKLAR

1. Stote KS, Baer DJ, Spears K, et al. A controlled trial of reduced meal frequency without caloric restriction in healthy, normal-weight, middle-aged adults. Am J Clin Nutr. 2007;85(4):981-988. doi:10.1093/ajcn/85.4.981

2. Wilhelmi de Toledo F, Grundler F, Bergouignan A, Drinda S, Michalsen A. Safety, health improvement and well-being during a 4 to 21-day fasting period in an observational study including 1422 subjects. PLoS One. 2019;14(1):e0209353. Published 2019 Jan 2. doi:10.1371/journal.pone.0209353 

3. Harris L, Hamilton S, Azevedo LB, Olajide J, De Brún C, Waller G, Whittaker V, Sharp T, Lean M, Hankey C, Ells L. Intermittent fasting interventions for treatment of overweight and obesity in adults: a systematic review and meta-analysis. JBI Database System Rev Implement Rep. 2018 Feb;16(2):507-547. doi: 10.11124/JBISRIR-2016-003248. PMID: 29419624.

4. Paoli A, Tinsley G, Bianco A, Moro T. The Influence of Meal Frequency and Timing on Health in Humans: The Role of Fasting. Nutrients. 2019;11(4):719. Published 2019 Mar 28. doi:10.3390/nu11040719

5. Malinowski B, Zalewska K, Węsierska A, et al. Intermittent Fasting in Cardiovascular Disorders-An Overview. Nutrients. 2019;11(3):673. Published 2019 Mar 20. doi:10.3390/nu11030673

6. Phillips MCL. Fasting as a Therapy in Neurological Disease. Nutrients. 2019;11(10):2501. Published 2019 Oct 17. doi:10.3390/nu11102501

 7. Carlson O, Martin B, Stote KS, et al. Impact of reduced meal frequency without caloric restriction on glucose regulation in healthy, normal-weight middle-aged men and women. Metabolism. 2007;56(12):1729-1734. doi:10.1016/j.metabol.2007.07.018

8.  Harvie M, Howell A. Potential Benefits and Harms of Intermittent Energy Restriction and Intermittent Fasting Amongst Obese, Overweight and Normal Weight Subjects-A Narrative Review of Human and Animal Evidence. Behav Sci (Basel). 2017;7(1):4. Published 2017 Jan 19. doi:10.3390/bs7010004